Daar zitten we dan. Onze tent staat te glunderen in de ochtendzon en de slaapmatjes liggen genoeglijk naast elkaar. Op de pot met abrikozenjam daalt een vlinder, het stokbrood is van knapperige kwaliteit.
Campingburen groeten, het fluitketeltje laat weten dat de koffie in aantocht is.
De dag is nog lang en niets hoeft. Misschien een wandeling, een terras, een paar zwemslagen in het meer. Of de schaduw zoeken met een boek onder de arm.
In de loop van de dag de afwas verzamelen in een teiltje en dan slenteren naar het sanitair gebouw.
Daarna, de belangrijkste vraag van vandaag: welk eenpansgerecht gaat vanavond in onze koekenpan? Noem het deftig ‘ratatouille’, wij noemen het een ‘prettig prutje’: ui, knoflook, prei, tomaat en wat aardappels. Mooie kruiden en goede olie, een kind kan de was doen. Of bakken we pannenkoek? Of iets met boontjes en rijst?
Ondertussen warmt de zon de wind op, hoe heerlijk is dat, een zwoele bries door je haren.
Dagen dat de tijd stil lijkt te staan, gewoon op een camping in de Franse bergen.
Willie,
31 juli 2024